Lezing KNRM

Lezing KNRM

Vanuit Cabauw kunnen we de zee niet zien of ruiken, maar water is ons niet vreemd.
Wij Nederlanders kennen we de gevaren van de zee en weten we dat vrijwilligers van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) altijd paraat staan om schepen en mensen in nood te helpen.
Eerst met z’n dertigen tijd voor een bakje koffie en heerlijke door Nadia gebakken chocoladecake, daarna krijgt Cor van Liesbeth het woord.  

Cor vertelt ons gelijk maar dat hij niet een van die stoere mannen met zeebenen is, ook geen boot heeft, maar wel met een vriend diverse keren de oversteek naar Engeland heeft gemaakt.
Als kind leerde Cor een reddingsboot al van dichtbij kennen doordat zijn vader op Ameland geboren was en zijn oma daar nog woonde. De liefde bleef en als donateur heeft hij na z’n pensioen de KNRM gebeld met de vraag of hij zich nuttig kon maken, want om alles daar draaiend te houden is veel hulp nodig.
Sinds een enkele jaren geeft hij lezingen, zoals nu bij ons. Een spaarpot in model van een oude reddingssloep staat al hunkerend naar goede gaven op tafel.
De KNRM is onafhankelijk van overheidsgeld. Dit is een bewuste keuze om baas in eigen omgeving te kunnen zijn. Dat betekent dat de jaarlijks benodigde € 18 – 20 miljoen door de 130.000 donateurs en uit giften en schenkingen worden opgebracht. Er is een beperkte groep betaalde krachten en verder heel veel professioneel opgeleide vrijwilligers. De reddingen worden gratis verricht, ook als je door eigen schuld in de problemen bent gekomen.

Wat de KNRM zo allemaal doet kan in vijf kerntaken worden onderverdeeld:

  1. Allereerst Search en Rescue (SAR).  Onder alle omstandigheden moet langs onze kusten en randmeren 7d x 24u per week hulp geboden kunnen worden. Hiervoor zijn er 45 reddingstations met 75 boten. Iedere reddingsboot heeft een team vrijwillige bemanningsleden onder leiding van een schipper en per station ook een ploegbaas met vrijwilligers voor het werk aan de kant. Het totaal is in 4 regio’s verdeeld die ieder onder leiding van een operationeel inspecteur staan die op zijn beurt weer verantwoording aflegt aan het Hoofd Operaties in het Managementteam.
  2. Strandbewaking. In de zomer strandbewaking op de Friese Waddeneilanden.
  3. De Radio Medische Dienst (RMD). Voor medische hulp waar ook ter wereld op zee. Er zijn vier RMD-artsen die naast hun dagelijks werk als huisarts oproepbaar zijn. Zij kunnen ook weer medisch specialisten inschakelen.
  4. Kusthulpverlening op de stranden. Voor vervoer vanaf plaatsen waar geen ambulance kan komen zijn b.v. speciale terreinvrachtauto’s inzetbaar.
  5. Veiligheid door preventie. Door voorlichting en bewustmaking voorkomen dat waterrecreanten in problemen kunnen komen. Voorbeelden zijn het beter voorbereiden, reddingsvesten worden te weinig gedragen, surfers en zeilers een sticker op het zeil met naam en telefoonnummer. Met veel samenwerkingspartners wordt het preventieprogramma “Veilig uit, Veilig thuis” uitgedragen.

DE KNRM redt en helpt. Noodsignalen worden vanuit het Kustwachtcentrum doorgestuurd naar de KNRM.
Eerst wordt de positie vastgesteld om het meest nabije reddingstation in te kunnen schakelen. De schipper en 4 of 6 vrijwilligers die worden opgepiept laten hun dagelijks werk los en moeten binnen 15 minuten na melding uitvaren. Bij een reddingsactie heeft de kustwacht de coördinatie, maar de schipper is de baas. De 8 grootste boten hebben een beroepsschipper. Vroeger waren de bemanningsleden ervaren zeelieden, maar tegenwoordig is de variatie aan beroepen groot. De meeste zijn mannen, maar er zijn ook vrouwen. Belangrijk is dat ze het interne opleidingstraject  goed doorlopen en bijhouden en elkaar in taken goed aanvullen. De maximumleeftijd is 58, dus wij hoeven ons niet meer aan te melden. 
Cor haalt tijdens zijn verhaal regelmatig voorbeelden aan van reddingen op zee. Van een gekantelde zeilboot op een zandbank, het ophalen van gewonden, mist op de randmeren en de brandende autocarrier boven de Waddeneilanden waar de bemanning van grote hoogte af moest springen, ambulancehelicopter op Eelde en patiëntenvervoer vanaf de Wadden, wadlopers in nood, windmolenparken, watersporters. Iedereen herinnert zich nog wel het overbrengen van paarden van het wad in 2006. Geredde opvarenden waarvoor een hotel en kleding moesten worden geregeld, dus ook nazorg. Dit verslag zou hiermee veel te lang gaan worden, dus ik stip ze alleen maar even aan.

Vroeger leefden veel mensen langs de kust van het jutten. De behoefte om echt gecoördineerd te redden was dan ook niet zo groot. Bij een grote storm in 1824 raakten 17 schepen in nood waarvan er 15 niet gered konden worden kwamen ook 6 redders om. Toen werden stappen gezet voor een georganiseerde reddings-organisatie. In Amsterdam opgericht als NZHRM en op 20 november in Rotterdam als ZHMRS. De scheiding lag bij Hoek van Holland. In 1991 zijn ze samengegaan onder de naam KNRM.
In 1824 kreeg ieder bemanningslid fl 2,50 per actie. Symbolisch gebeurt dat nu nog met € 1,25 per uur. Dit geld gaat in een gemeenschappelijk potje voor een gezellige moment met partners.
In haar nu 200 jarig bestaan heeft de maatschappij 74 mensen verloren, waarvan in 1981 de laatste.
In 2023 zijn de reddingsboten met elkaar 2300 keer uitgevaren en zijn 3367 mensen veilig aan wal gebracht.

De eerste reddingsvesten waren van harde kurk en kapok, de reddingsboten werden op een bootwagen door paarden de zee ingetrokken. Door de tijd veranderde er veel. In 1927 werd de eerste zelfoprichtende boot Insulinde in gebruik genomen. Paarden werden vervangen door tractoren. De boten werden steeds sneller en geavanceerder. Jetski’s, kleine elektrische boten, tractoren van diesel naar elektrisch, drones. Innovatieve ontwikkelingen worden getest en waar gewenst toegepast.

De huidige vloot bestaat uit boten in diverse klassen. Vooral aluminium met buitenom een sterke “inflatable” rubberen band. De grootste zijn 19m en kunnen met 2 1.000 pk motoren 55km p uur.  Per uur kost dat dan
€ 1000 aan brandstof. Als het nodig is kunnen er buiten de 6 bemanningsleden nog 120 geredden mee. Alle bemanningsleden dragen een headset om onderling en met de kustwacht te kunnen communiceren. De boten worden gemiddeld na 20 jaar vervangen. De grotere kosten nu € 3 miljoen, de kleinste € 650.000, maar alles wordt steeds duurder. Opdrachten voor nieuw schepen staan bij werven in Hoogezand en Hoorn uit en daarvoor is geld gereserveerd. Geld blijft nodig!

Afrondend zien we een korte film van een reddingsboot in woeste golven. Hoe de schipper met zijn bemanning vastgeketend aan hun zittingen de boot op koers bleven houden. Alles danste en beukte, geen paniek, maar wel bij ons in de zaal.  Alom respect en bewondering voor wat deze bemanning vrijwillig moet doorstaan.  Voor ons zijn het helden. Zoals al gezegd, wij zijn te oud om aan te sluiten, maar met een bijdrage in het reddingsbootje of een aanmelding als donateur kunnen we onze waardering voor dit werk duidelijk maken.
De slogan voor het activiteitenprogramma voor het 200 jarig bestaan luidde: “Omringd door het verleden op weg naar de toekomst “. Voor ons een mooie afsluiting van vandaag.
Liesbeth bedankt Cor voor zijn boeiende verhaal, waarna Tunnes hem nog een herinnering mee geeft

Met dank aan Herman de Koning voor dit mooie verslag.

Reacties zijn gesloten.