Het café van ‘In het Witte Paard was gezellig gevuld met 22 senioren en 2 honden.

Antoinette Steenbeek is psycholoog, gespecialiseerd in rouwverwerking  en therapiehondbegeleider.
Zij komt de meest uiteenlopende problematiek tegen als ondernemer van een uitvaartbedrijf. Van familiedrama’s tot het overlijden van een ouder, waardoor alleen een kind overblijft.
Haar honden Lieve en Lola helpen Steenbeek zelf om hiermee om te gaan. “Zij voelen het als ik een emotioneel zware dag heb gehad. Dan liggen ze strak tegen me aan: ‘Aai me maar.’ Dat helpt me dan.”

Precies datgene kunnen haar honden ook voor anderen betekenen, besefte ze. Daarom besloot Steenbeek bordercollie Lola en Australische herder Lieve op te laten leiden tot hulphond. Na intensieve stages bij onder meer het Bartholomeus Gasthuis in Utrecht, waar mensen met dementie wonen, Humanitas, op de crisisopvang, en Lister, een hulporganisatie voor mensen met verslavingsproblematiek met een onderliggende psychiatrische aandoening, waren haar honden klaargestoomd voor het werk in haar uitvaartbedrijf.

De honden ‘helpen’ nu bijvoorbeeld mensen die het eng vinden om hun opa of oma overleden te zien, die niet naar een uitvaart willen, mensen met dementie van wie de partner is overleden, mensen met dwangstoornissen of emotieregulatie problemen. En daar blijkt nogal wat animo voor te zijn. ,,Als mensen bij mij komen voor een uitvaart dan vraag ik ze of ik de honden in zal zetten. Tot nu toe zei pas één iemand nee en meer dan tien zeiden er ja.”

Hulphond Lola is de oudste van de twee. Zij is getraind op dementie. Als er iemand met geheugenproblemen in de zaal zit, haalt ze die er zo uit. ,,Dat vermogen had ik best onderschat. Zo zette ik Lola eens in bij iemand met emotie problemen, die kon niet goed bij haar emoties en was helemaal afgevlakt. Ik keek met een camera mee vanaf de eerste rij en zag haar ineens aan de riem trekken. Ze wilde naar een oudere dame toe. Steenbeek bracht haar naar de dame en gaf Lieve aan de vrouw met de emotie problemen. Dat was volgens haar een schot in de roos. Lola ging met haar snuitje onder de handen van de dame: ‘Ik ben er, aai mij maar.’ Lieve ging naast de andere vrouw zitten: ‘Ik ben er, hoor.’ Automatisch moest de vrouw lachen.”

Van een hond aaien, is wetenschappelijk bewezen dat het ontspant. ,,Als je verdrietig bent of gestrest en je aait een hond dan maak je gelukshormonen aan. Dat verlaagt je bloeddruk, waardoor je rustiger en minder angstig bent.”

Natuurlijk werd er na deze uitleg ook met de honden geoefend. Hond Lieve wist uit een bak met wortels zo de juiste er uit te pakken waar een miniem stukje hondensnoep in verstopt zat. En later kon ze een stel pionnetjes oppakken en aan Antoinette geven.

Al met al hadden we een gezellige en boeiende ochtend door Antoinette en haar honden.
We sloten af met een borrel en lekkere hapjes en gingen even na twaalven huiswaarts.